Η πάγια τακτική να θεωρούνται
τα ρέματα δωρεάν χώροι ανάπτυξης τεχνητών πάρκων, στάθμευσης οχημάτων
και δόμησης κτιριακών εγκαταστάσεων, πληρώνεται κάποια στιγμή. Όπως
συνέβη το απόγευμα της Παρασκευής 11 Μαΐου σε υπαίθριο πάρκινγκ κοντά
στον ΗΣΑΠ Ταύρου, όπου
έγινε μια μεγάλη καθίζηση του οδοστρώματος παρασέρνοντας τρία παρκαρισμένα αυτοκίνητα και κατά τύχη δε θρηνήσαμε θύματα.
Το γεγονός αυτό έφερε στο προσκήνιο τον ποταμό Ιλισσό και άνοιξε μια συζήτηση για τους τρόπους που διαχρονικά αντιμετωπίστηκε και αυτός ο αρχαίος, ιστορικής σημασίας ποταμός, αλλά και τα ρέματα στις πόλεις μας.
Μέλη του Συλλόγου «ΡΟΗ» Πολίτες Υπέρ Των Ρεμάτων, ο οποίος στελεχώνεται από επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, επισκέφτηκαν την περιοχή και πραγματοποίησαν αυτοψία. Ιδού κάποια πρώτα, χρήσιμα συμπεράσματα.
Αυτό το τμήμα του Ιλισσού όπου σημειώθηκε η καθίζηση, δεν αποτελεί φυσική κοίτη του ποταμού, παρά ένα τεχνητό κανάλι εκτροπής των νερών του για την αποσυμφόρηση του Κηφισού, αφού μέχρι την κατασκευή του, ο Ιλισσός έχυνε τα νερά του στον Κηφισό.
Κατασκευάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα (γύρω στο 1905). Η αφετηρία του είναι στο ύψος της οδού Ευαγγελιστρίας με την Παναγή Τσαλδάρη (Χαμοστέρνας) στην Καλλιθέα και πέρας στον Φαληρικό Όρμο, στο ύψος της λεωφόρου Ποσειδώνος, όπου και κατασκευάστηκε μια πεντάτοξη πέτρινη γέφυρα που σώζεται μέχρι και σήμερα. Το κανάλι αυτό έχει μήκος περίπου 3 χιλιόμετρα.
Τη δεκαετία του '80 με τα έργα κατασκευής του σταθμού ΗΣΑΠ του Ταύρου καλύφθηκε το κανάλι και πάνω του χωροθετήθηκαν χώροι στάθμευσης, άθλησης και περιπάτου. Μια κοινή πρακτική δημιουργίας χώρου με κάλυψη ρέματος που, δυστυχώς, εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα. Στο σημείο της καθίζησης είχε χωροθετηθεί και λειτουργούσε υπαίθριος, ανοιχτός χώρος στάθμευσης.
Η διαχρονική έλλειψη παρακολούθησης και συντήρησης του έργου, επέτρεψε να εμφανιστούν σημαντικά σημεία φθοράς σε τμήματα του πυθμένα αλλά και των πλευρικών τοιχίων του.
Πιο συγκεκριμένα σε δυο υπόγεια τμήματά του έχει φθαρεί τελείως ο πυθμένας και έχει δημιουργηθεί μεγάλο όρυγμα όσο το πλάτος του καναλιού, μήκους περίπου 10 μέτρων και βάθους περίπου 2 μέτρων.
Η χρόνια αυτή διαδικασία φθοράς οδήγησε στην δημιουργία ενός υπόγειου κενού κάτω από τον χώρο στάθμευσης. Το βάρος των οχημάτων και τελευταία η νεροποντή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το… ποτάμι.
Σύμφωνα με τον σύλλογο «ΡΟΗ» είναι αναγκαίο:
έγινε μια μεγάλη καθίζηση του οδοστρώματος παρασέρνοντας τρία παρκαρισμένα αυτοκίνητα και κατά τύχη δε θρηνήσαμε θύματα.
Το γεγονός αυτό έφερε στο προσκήνιο τον ποταμό Ιλισσό και άνοιξε μια συζήτηση για τους τρόπους που διαχρονικά αντιμετωπίστηκε και αυτός ο αρχαίος, ιστορικής σημασίας ποταμός, αλλά και τα ρέματα στις πόλεις μας.
Μέλη του Συλλόγου «ΡΟΗ» Πολίτες Υπέρ Των Ρεμάτων, ο οποίος στελεχώνεται από επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, επισκέφτηκαν την περιοχή και πραγματοποίησαν αυτοψία. Ιδού κάποια πρώτα, χρήσιμα συμπεράσματα.
Αυτό το τμήμα του Ιλισσού όπου σημειώθηκε η καθίζηση, δεν αποτελεί φυσική κοίτη του ποταμού, παρά ένα τεχνητό κανάλι εκτροπής των νερών του για την αποσυμφόρηση του Κηφισού, αφού μέχρι την κατασκευή του, ο Ιλισσός έχυνε τα νερά του στον Κηφισό.
Κατασκευάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα (γύρω στο 1905). Η αφετηρία του είναι στο ύψος της οδού Ευαγγελιστρίας με την Παναγή Τσαλδάρη (Χαμοστέρνας) στην Καλλιθέα και πέρας στον Φαληρικό Όρμο, στο ύψος της λεωφόρου Ποσειδώνος, όπου και κατασκευάστηκε μια πεντάτοξη πέτρινη γέφυρα που σώζεται μέχρι και σήμερα. Το κανάλι αυτό έχει μήκος περίπου 3 χιλιόμετρα.
Τη δεκαετία του '80 με τα έργα κατασκευής του σταθμού ΗΣΑΠ του Ταύρου καλύφθηκε το κανάλι και πάνω του χωροθετήθηκαν χώροι στάθμευσης, άθλησης και περιπάτου. Μια κοινή πρακτική δημιουργίας χώρου με κάλυψη ρέματος που, δυστυχώς, εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα. Στο σημείο της καθίζησης είχε χωροθετηθεί και λειτουργούσε υπαίθριος, ανοιχτός χώρος στάθμευσης.
Η διαχρονική έλλειψη παρακολούθησης και συντήρησης του έργου, επέτρεψε να εμφανιστούν σημαντικά σημεία φθοράς σε τμήματα του πυθμένα αλλά και των πλευρικών τοιχίων του.
Πιο συγκεκριμένα σε δυο υπόγεια τμήματά του έχει φθαρεί τελείως ο πυθμένας και έχει δημιουργηθεί μεγάλο όρυγμα όσο το πλάτος του καναλιού, μήκους περίπου 10 μέτρων και βάθους περίπου 2 μέτρων.
Η χρόνια αυτή διαδικασία φθοράς οδήγησε στην δημιουργία ενός υπόγειου κενού κάτω από τον χώρο στάθμευσης. Το βάρος των οχημάτων και τελευταία η νεροποντή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το… ποτάμι.
Σύμφωνα με τον σύλλογο «ΡΟΗ» είναι αναγκαίο:
- Να ληφθεί υπόψη ότι ο Ιλισσός με το δίκτυο του είναι ένας ποταμός που δημιούργησε η φύση και που επιτελούσε μέχρι να τον θάψουν, έναν πολυποίκιλο ρόλο, όπως πολυποίκιλος είναι ο ρόλος όλων των ποταμών .
- Να γίνει κατανοητό ότι τα ποτάμια πάντα επανέρχονται και πάντα θα βρίσκουν το δρόμο τους.
- Να σταματήσει το τσιμέντωμα και η υπογειοποίηση των ρεμάτων, διότι αυτό μόνο προβλήματα προσθέτει στη διαχείριση των πλημμυρών, με τραγικά, ενίοτε, αποτελέσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου