Όταν Μαρινάκης και εκπρόσωποι του φθηνού lifestyle μιλούν με θράσος για χούντες που πέφτουν

     Οι συντονισμένες επιθέσεις κατά της κυβέρνησης από ελεγχόμενα από τη Δικαιοσύνη πρόσωπα και άλλους, φίλα προσκείμενους στη Νέα Δημοκρατία επιχειρηματίες, συνεχίζονται με ρυθμούς καταιγιστικούς. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως όσοι ελέγχονται για τις δραστηριότητές τους, είτε προσωπικά είτε μέσω των Μέσων Ενημέρωσης των οποίων έχουν τον έλεγχο, μιλούν με ευκολία για χούντα, ενώ στην προσπάθειά τους να στηρίξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα.
   Τα παραδείγματα είναι πολλά και διαρκώς αυξάνονται. Πρώτος τις
χυδαίες επιθέσεις ξεκίνησε μέσα από άρθρα του ο Θέμος Αναστασιάδης, ενώ τη σκυτάλη έχει πάρει ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο δικών του συμφερόντων μιντιακός όμιλος των «Παραπολιτικών» ο οποίος όπως έγινε γνωστό εντάσσει στο δυναμικό του τον Άδωνη Γεωργιάδη. Ο εφοπλιστής Μαρινάκης, ο οποίος ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη για την εμπλοκή του στην υπόθεση μεταφοράς 2,1 τόνων ηρωίνης, εμφανίστηκε στην εκδήλωση για το κλείσιμο των «Ποσειδωνίων», απ’ όπου αποφάσισε να ξεκινήσει την «επανάστασή» του.

   Μεταξύ αλκοόλ, γραβατών, πούρων και ασμάτων του Αντώνη Ρέμου, ο Μαρινάκης διέκοψε το πρόγραμμα για να δηλώσει «καλά» και να προσθέσει ότι «η χούντα πέφτει» και «είναι θέμα μηνών». Καταχειροκροτούμενος από τον καλλιτέχνη και το πλήθος που συμμετείχε στην εκδήλωση, ο εφοπλιστής εμφάνισε τον εαυτό του περίπου ως θύμα, σε βαθμό που αν κάποιος δεν γνώριζε θα πίστευε πως πράγματι κάποιοι διεστραμμένοι διώκουν τον καλό Σαμαρείτη.

  Ο Βαγγέλης Μαρινάκης γνωρίζει πως να εκμεταλλευτεί τους οπαδούς του φθηνού lifestyle που εκπροσωπείται από τους Ρέμους αυτού του κόσμου. Είναι ομολογουμένως πολλοί εκείνοι που σήμερα θα διαβάσουν για επίθεση του εφοπλιστή στην κυβέρνηση και εντυπωσιασμένοι από την εικόνα των χειροκροτημάτων ευυπόληπτων επιχειρηματιών, καλλιτεχνών και πάσης φύσεως «αρίστων» θα επικροτήσουν την κίνησή του. Κι επειδή ο Τύπος στην Ελλάδα είναι εν πολλοίς μουγκός, τυφλός ενίοτε δε και διαπλεκόμενος, δύσκολα θα διαβάσει κανείς μισή αράδα για τους λόγους που εξωθούν τον Μαρινάκη σε τέτοιες συμπεριφορές.
   Ο Μαρινάκης, όπως και άλλοι που κατά καιρούς βρέθηκαν στο μικροσκόπιο της Δικαιοσύνης (ή και της δημοσιογραφικής έρευνας) εξαπολύει πυρά, γνωρίζοντας πως ένας στρατός κόσμου πρόκειται να σταθεί στο πλευρό του.   Δεν δίστασε να επικοινωνήσει με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μέσα στη μαύρη νύχτα μετά από μια ανακοίνωση του Μαξίμου, όπως δεν δίστασε και να το ομολογήσει. Χρησιμοποίησε τότε ως δικαιολογία ότι ήθελε να μάθει το όνομα του συγγραφέα της ανακοίνωσης ώστε να κινηθεί εναντίον του νομικά, λες και δεν διαθέτει ο ίδιος νομικό τμήμα και δικηγόρους που θα μπορούσαν να αναλάβουν μια τέτοια διαδικασία.
  Το αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι ένοχος ή αθώος για οτιδήποτε δεν θα το κρίνει κανένας άλλος πέρα από τη Δικαιοσύνη η οποία τον έχει θέσει υπό έλεγχο ακριβώς γιατί εντόπισε στοιχεία που τον εμπλέκουν. Ο ίδιος έχει βεβαίως κάθε δικαίωμα να αντιδρά, φωνάζοντας ακόμη και για χούντες στο πλευρό του Αντώνη Ρέμου και των φίλων του.    Όπως μπορεί να στηρίζει ανοικτά τη Νέα Δημοκρατία, της οποίας φαντάζει πια ως ιδεολογικός καθοδηγητής. Μοιάζει όμως οξύμωρο κάποιος ο οποίος είναι εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος, ελεύθερος να δραστηριοποιείται επιχειρηματικά, ελεύθερος να διαμορφώνει μέσα από τα μίντια των συμφερόντων του την πολιτική ατζέντα, να μιλάει για χούντες. Και είναι αν μη τι άλλο φαιδρό να χειροκροτείται γι’ αυτές του τις δηλώσεις.
ΠΗΓΗ

Save

Share