«Χ.Α-friendly» καλλιτέχνες: Τα μαύρα πουκάμισα του πολιτισμού διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο και σκεφτείτε λίγο παραπάνω!

της Αφροδίτη Πολίτη - "Πριν"

Δεν πέσαμε από τα σύννεφα με τις φιλοχρυσαυγίτικες δηλώσεις του Notis στην Τατιάνα Στεφανίδου στο Star. Το κανάλι του Βαρδινογιάννη προβάλλει με ζήλο τη λαιφ-σταιλάτη πλευρά της Χ.Α., πότε με αφιερώματα στο τανγκό του Κασιδιάρη ή στο γάμο του Παναγιώταρου, και άλλα χαζοχαρούμενα ινφομέρσιαλ της φιλοναζιστικής κοινοβουλευτικής πλέον συμμορίας.
 Το τηλεοπτικό πλάνο με τον νεο-λαϊκό τραγουδιστή ξαπλωμένο στον καναπέ με λευκό σορτς και μαύρα γυαλιά να αγορεύει κατά των «λαθρομεταναστών» που του βιάζουν την αισθητική όταν πουλάνε χαρτομάντιλα στα φανάρια, είναι από μόνο του η επιτομή του κιτς νεοπλουτίστικου θράσους.
 Μπροστά σε μια ελαφρώς διαφωνούσα αλλά κατευχαριστημένη Στεφανίδου, ο κάποτε Νο1 σε πωλήσεις Σφακιανάκης δίνει μαθήματα πολιτικού συγκρητισμού. Ο καλλιτέχνης εγκρίνει και Χρυσή Αυγή και ολίγον από Τσίπρα, δηλώνει αναρχικός «με την κλασική έννοια», ενώ ταυτόχρονα πιστεύει ότι μετά το ’74 όλα πήγαν κατά διαόλου.  Και χούντα και αναρχία και αθεϊα, και πογκρόμ.
 Πριν το ρατσιστικό παραλήρημα του Σφακιανάκη, είχαν προηγηθεί οι φιλο-χρυσαυγίτικες δηλώσεις του Πέτρου Γαϊτάνου, ενός τραγουδιστή που έχει ταυτιστεί με τις πασχαλινές προσφορές των
εφημερίδων.
 Ο  κρητικός ελληνο-προφήτης με τις φαβορίτες και ο βυζαντινός ραψωδός με τις  ανταύγειες είναι οι τελευταίες προσθήκες στον ακόμα ολιγομελή μπαξέ των καλλιτεχνών που στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή.
 Αν σε αυτούς προσθέσουμε δηλώσεις συγκρατημένης αποδοχής, όπως του ηθοποιού Θοδωρή Αθερίδη ότι γενικά δεν τους πάει αλλά «περνάνε τη γριά απέναντι» (άλλος ένας αστικός μύθος), σιγά σιγά φτιάχνεται το πάνθεον των Χ.Α.-friendly καλλιτεχνών, που είτε βγαίνουν από την ντουλάπα είτε ανοιγοκλείνουν διερευνητικά το ένα φύλλο. Καλλιτέχνες όπως ο Σφακιανάκης και  ο Γαϊτάνος αποτελούν το ποπ φάσμα του φιλοχρυσαυγίτικου τόξου, που στα απόνερά του πλέουν περσόνες όπως η «αισθησιακή χρυσαυγίτισσα» πρώην πλέι μέιτ, ο Βας-Βας Παρασκευάς και η στρουμπουλή πανελίστρια Τζωρτζέλα.
 Ανησυχητική δεν είναι μόνο η κουστωδία που στηρίζει τη ρατσιστική βία των χρυσαυγιτών. Ο Δ. Σαββόπουλος, ο Π. Μάρκαρης, ο συγγραφέας Γ. Ξανθούλης έχουν κατά καιρούς πει ακόμα χειρότερα,  ο ένας να στείλουμε τους μετανάστες στα ξερονήσια, ο άλλος ότι η αιτία του νεοφασισμού είναι η αριστερά, ο τρίτος ότι οι μετανάστες πρέπει να «αναπαυθούν σε τόπο χλοερό». Σε αντίθεση με τους λαϊκούς φιλο-χρυσαυγίτες, οι ποιοτικοί οπαδοί της θεωρίας των «δύο άκρων» θεωρούνται προοδευτικοί και μετριοπαθείς.  Στην πραγματικότητα οι πρώτοι είναι η εκλαϊκευμένη εκδοχή των δεύτερων, όπως ο σαλταρισμένος εθνο-λαϊκισμός του Σφακιανάκη είναι η ντραγκ  εκδοχή του εκσυγχρονιστικής νεοορθόδοξης συντήρησης που πρεσβεύει ο όψιμος Σαββόπουλος.

Αυτό που οφείλει να μας απασχολήσει δεν είναι τόσο το τσίρκο της δεξιάς και ακροδεξιάς διανόησης και υποκουλτούρας, αλλά η δημιουργία ενός πολιτισμικού αντίπαλου δέους, μιας σύγχρονης λαϊκής εργατικής κουλτούρας που να μην καταφεύγει διαρκώς στα ξεφτισμένα παλιά υλικά, αλλά να εφευρίσκει καθημερινά νέα. Αυτό τον πολιτισμό όσο περισσότερο τον έχουμε ανάγκη, τόσο πιο τραγικά βιώνουμε την έλλειψή του.