Μέχρι πότε θα αναθέτουμε σε άλλους να καθορίζουν την ζωή μας, χωρίς εμάς και εναντίον μας;.

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

      Δεν ξεκινάει απλώς από σήμερα μια καινούρια βδομάδα, αλλά μπαίνουμε σε μια εποχή που μέχρι τώρα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει –λόγω του εφιάλτη του κορονοϊού- πόσο δραματική θα είναι για τους ανθρώπους της τάξης μας.

    Τις περασμένες μέρες εξαντλήσαμε τις δυνατότητες μας και κάναμε δυο στοχευμένες δράσεις αλληλεγγύης, σαν "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ". 

Οι σύντροφοι εκπαιδευτικοί που ανέλαβαν να παραδώσουν κάποια πράγματα πρώτης ανάγκης, σε οικογένειες μαθητών τους, οι οποίες βρίσκονται σε δεινή θέση, μας μετέφεραν συγκλονιστικούς διαλόγους που είχαν με τους αποδέκτες της ταξικής μας αλληλεγγύης.

    Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας. Αν το αναφέρουμε είναι για να υπογραμίσουμε ότι αρκετοί/ες αρκούνται να εστιάζονται σε μια κατασκευασμένη εικόνα που τους σερβίρουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Η πραγματικότητα όμως που βιώνουν καθημερινά τα λαϊκά στρώματα, είτε αποσιωπάτε εντελώς, είτε προβάλλεται εντελώς διαστρεβλωμένη από τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης.

    Μέχρι τώρα η ανάλγητη κυβέρνηση Μητσοτάκη βάζοντας χέρι στο ματωμένο «μαξιλαράκι», που του άφησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την ληστεία που έχε κάνει στον κόσμο της εργασίας και στους απόμαχους της δουλειάς, κλέβοντας τους περίπου 37 δις ευρώ, κατάφερε να δώσει κάποιες προσωρινές ανάσες σε μια μικρή μερίδα από τα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα.

Μεγάλοι ωφελημένοι φυσικά. βρέθηκαν καπιταλιστές με πρώτους –για ευνόητους λόγους-  τους  ιδιοκτήτες ΜΜΕ.

    Τώρα όμως βρισκόμαστε μπροστά σε μια πραγματικότητα την οποία είναι αδύνατον να αγνοήσει κάποιος και ας λένε ότι θέλουν τα κατασκευασμένα γκάλοπ. Ας μας παρουσιάζεται ο Μητσοτάκης σαν ο πιο δημοφιλής πρωθυπουργός που υπήρξε στην Ελλάδα, ας γίνεται ο δεξιός ψάλτης, Τσιόδρας, Πασχαλινή λαμπάδα και ο Χαρβελιάς ας μας εμφανίζεται  η κρυφή σεξουαλική φαντασίωση των γυναικών.

    Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο ύφεσης που δεν έχει ξαναζήσει η ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες.

    Αν δεχθούμε τις προβλέψει που κάνει το ΔΝΤ, η μείωση του ΑΕΠ για το 2020 θα κυμανθεί από 10% έως 13% του ΑΕΠ.
    Να θυμίσουμε ότι το 2011 μια χρονιά με εκατοντάδες αυτοκτονίες και ατελείωτες ουρές στα συσσίτια το ποσοστό που είχε χάσει το ΑΕΠ ήταν της τάξης του 9.5%. 

    Οι ίδιες προβλέψεις αναφέρουν ότι για φέτος το δημοσιονομικό έλλειμμα θα είναι διψήφιο και το δημόσιο  χρέος θα ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ.

    Σ’ αυτά προσθέστε και το εξής. Η επίσημη ανεργία –σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ- το Μάρτη του 2020 έφτασε τα  1.131.646 άτομα αυξημένη κατά 5,14% σε σχέση με το 2019, ενώ οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ αναφέρουν ότι για φέτος η ανεργία θα ξεπεράσει το 22% του εργατικού δυναμικού της χώρας μας.

    Οσο και να επιδιώκουν να μας παρουσιάσουν μια εικονική πραγματικότητα, η αλήθεια δεν κρύβεται. 

    Βρισκόμαστε μπροστά σε οικονομική καταστροφή, για τα λαϊκά στρώματα, σε ένα Γολγοθά που δεν έχει Ανάσταση.
Εκτός αν κάποια στιγμή οι άνθρωποι της τάξης μας πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους, σταματήσουν να αναθέτουν άλλους να ρυθμίζουν τις τύχες τους, χωρίς αυτούς και εναντίον τους. Αν δημιουργήσουν δηλαδή ένα πραγματικό κομμουνιστικό κόμμα, απαλλαγμένο από τον σεβασμό στην αστική νομιμότητα και τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό.