«Η Κοινωνιολογία δύναται να συμβάλλει στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των μαθητών»
Με
αφορμή τις πρόσφατες ανακοινώσεις του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με
τις επικείμενες αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα κι ειδικότερα την
επαναφορά του μαθήματος των Λατινικών σε αντικατάσταση της
Κοινωνιολογίας, θα ήθελα, ως μαθητής της Γ’ λυκείου κι υποψήφιος των
πανελλαδικών εξετάσεων του τομέα ανθρωπιστικών σπουδών, να εκφράσω
κάποιες απόψεις γύρω από το θέμα.
Θεωρώ φρόνιμο ,καταρχάς, να αναφέρω την άποψη μου για το μάθημα και για αυτό θα μιλήσω για τη σημασία του, με βάση το περιεχόμενο του. Στηριζόμενος στη φετινή μου εμπειρία μελετώντας το συγκεκριμένο μάθημα, διαπίστωσα, όπως κι οι περισσότεροι, ότι η Κοινωνιολογία είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η σύγχρονη εκπαίδευση. Δηλαδή, η διαπολιτισμική εκπαίδευση, όπως λέγεται. Διότι πρόκειται για μια ανοιχτή και μοναδική επιστήμη που, πέρα από την ενδελεχή ανάλυση των διαφόρων πτυχών της κοινωνίας και του κόσμου, προσφέρει στο μαθητή την ευκαιρία να δώσει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα που σκόπιμα παραμένουν μετέωρα, να φτάσει στη συνειδητοποίηση των πραγματικών αιτιών των προσωπικών αλλά κι ευρύτερων προβλημάτων και να αντιληφθεί την ευρύτερη κοινωνία και το κράτος σφαιρικά, γνωρίζοντας τους τρόπους και τους λόγους ύπαρξης και λειτουργίας τους. Με λίγα λόγια, η Κοινωνιολογία βοηθάει να κατανοήσουμε τον λόγο ύπαρξης της κοινωνίας, της θέσης και της σχέσης μας με αυτή, συμβάλλοντας στη ομαλότερη ένταξη μας στη κοινωνία. Σε αντίθεση, λοιπόν, με τα Λατινικά τα οποία είναι πλέον μια “νεκρή” γλώσσα, η Κοινωνιολογία δύναται να συμβάλλει στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των μαθητών. Βέβαια, η Κοινωνιολογία δεν αποτελεί πανάκεια για αυτό το ζήτημα, καθώς υπάρχουν κι άλλοι καθοριστικοί παράγοντες, αλλά το να “εξαλείφονται” ένα-ένα τα μέσα ενίσχυσης της κριτικής ικανότητας των μαθητών , σίγουρα δεν είναι ευεργετικό.
Προχωρώντας, τώρα, θα αναφερθώ στο περιεχόμενο των νεοτέρων μεταρρυθμίσεων και πιο συγκεκριμένα στην “απόσυρση” της Κοινωνιολογίας από πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα. Παραθέτω, λοιπόν, ένα λήμμα από το βιβλίο της Κοινωνιολογίας : « Βέβαια, οι έκδηλες ή οι άδηλες λειτουργιές ενός εκπαιδευτικού συστήματος εξαρτώνται από το ευρύτερο κοινωνικό - οικονομικό και πολίτικο πλαίσιο της κοινωνίας. Έτσι, αν, για παράδειγμα, ένα κράτος ενδιαφέρεται να προστατεύσει όλους τους πολίτες, τότε θα ενισχύσει την εκπαιδευτική λειτουργία η οποία αποσκοπεί στην ενσωμάτωση». Το παραπάνω απόσπασμα δηλώνει ξεκάθαρα την σχέση εκπαίδευσης- κράτους. Γι αυτό, η κοινωνιολογία δεν αποτελεί μια “αριστερή” επιστήμη όπως χαρακτηρίστηκε αλλά μελέτη της κοινωνίας. Και κοινωνία δεν συνεπάγεται μόνο θετικά στοιχεία. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν και αρνητικά, τα οποία αναπόφευκτα επισημαίνονται στο βιβλίο. Κι έτσι πρέπει. Άλλωστε, δεν πρέπει να αποφεύγουμε την αλήθεια. Αφού, λοιπόν, το κράτος ευαγγελίζεται την προώθηση της ανάπτυξης της κριτικής σκέψης των νέων μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης, γιατί τώρα να τους στερήσει το πλέον εξέχον μάθημα για τη βελτίωση της; Επιπροσθέτως, είναι κοινώς αποδεκτό ότι η εκάστοτε κυβέρνηση δεν θα πρέπει κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της να προβαίνει σε αλλαγές, που προκαλούν σύγχυση στη μαθητική κοινότητα και δεν εξυπηρετούν παιδαγωγικούς στόχους. Θεμιτό ,βέβαια, είναι σε μια δημοκρατία να υπάρχει πολυφωνία σε ότι αφορά την παρεχόμενη παιδεία. Ωστόσο, η έντονη εναλλαγή απόψεων ,αντιλήψεων και συστημάτων, προκαλεί αστάθεια , η οποία με τη σειρά της προξενεί άλλα προβλήματα, όπως αβεβαιότητα και άγχος, πρωτίστως στους μαθητές.
Καταλήγοντας, να επισημανθεί ότι το παρόν άρθρο δεν αποτελεί ένα εξωπραγματικό εγκώμιο στη Κοινωνιολογία αλλά περισσότερο ένα ειλικρινές σχόλιο για το μάθημα, που βασίζεται αποκλειστικά σε πραγματικά δεδομένα. Ευελπιστώ, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση θα πράξει τα βέλτιστα και με πλήρη συνείδηση της ευθύνης της, δεν θα αποστερήσει από τους μαθητές την ευκαιρία να γνωρίσουν και να κατανοήσουν την κοινωνία, κι άλλα πολλά όπως ακριβώς είναι, μέσα από το συγκεκριμένο μάθημα!
Τελειόφοιτος ΓΕΛ Ηρακλείου Κρήτης
Θεωρώ φρόνιμο ,καταρχάς, να αναφέρω την άποψη μου για το μάθημα και για αυτό θα μιλήσω για τη σημασία του, με βάση το περιεχόμενο του. Στηριζόμενος στη φετινή μου εμπειρία μελετώντας το συγκεκριμένο μάθημα, διαπίστωσα, όπως κι οι περισσότεροι, ότι η Κοινωνιολογία είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η σύγχρονη εκπαίδευση. Δηλαδή, η διαπολιτισμική εκπαίδευση, όπως λέγεται. Διότι πρόκειται για μια ανοιχτή και μοναδική επιστήμη που, πέρα από την ενδελεχή ανάλυση των διαφόρων πτυχών της κοινωνίας και του κόσμου, προσφέρει στο μαθητή την ευκαιρία να δώσει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα που σκόπιμα παραμένουν μετέωρα, να φτάσει στη συνειδητοποίηση των πραγματικών αιτιών των προσωπικών αλλά κι ευρύτερων προβλημάτων και να αντιληφθεί την ευρύτερη κοινωνία και το κράτος σφαιρικά, γνωρίζοντας τους τρόπους και τους λόγους ύπαρξης και λειτουργίας τους. Με λίγα λόγια, η Κοινωνιολογία βοηθάει να κατανοήσουμε τον λόγο ύπαρξης της κοινωνίας, της θέσης και της σχέσης μας με αυτή, συμβάλλοντας στη ομαλότερη ένταξη μας στη κοινωνία. Σε αντίθεση, λοιπόν, με τα Λατινικά τα οποία είναι πλέον μια “νεκρή” γλώσσα, η Κοινωνιολογία δύναται να συμβάλλει στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των μαθητών. Βέβαια, η Κοινωνιολογία δεν αποτελεί πανάκεια για αυτό το ζήτημα, καθώς υπάρχουν κι άλλοι καθοριστικοί παράγοντες, αλλά το να “εξαλείφονται” ένα-ένα τα μέσα ενίσχυσης της κριτικής ικανότητας των μαθητών , σίγουρα δεν είναι ευεργετικό.
Προχωρώντας, τώρα, θα αναφερθώ στο περιεχόμενο των νεοτέρων μεταρρυθμίσεων και πιο συγκεκριμένα στην “απόσυρση” της Κοινωνιολογίας από πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα. Παραθέτω, λοιπόν, ένα λήμμα από το βιβλίο της Κοινωνιολογίας : « Βέβαια, οι έκδηλες ή οι άδηλες λειτουργιές ενός εκπαιδευτικού συστήματος εξαρτώνται από το ευρύτερο κοινωνικό - οικονομικό και πολίτικο πλαίσιο της κοινωνίας. Έτσι, αν, για παράδειγμα, ένα κράτος ενδιαφέρεται να προστατεύσει όλους τους πολίτες, τότε θα ενισχύσει την εκπαιδευτική λειτουργία η οποία αποσκοπεί στην ενσωμάτωση». Το παραπάνω απόσπασμα δηλώνει ξεκάθαρα την σχέση εκπαίδευσης- κράτους. Γι αυτό, η κοινωνιολογία δεν αποτελεί μια “αριστερή” επιστήμη όπως χαρακτηρίστηκε αλλά μελέτη της κοινωνίας. Και κοινωνία δεν συνεπάγεται μόνο θετικά στοιχεία. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν και αρνητικά, τα οποία αναπόφευκτα επισημαίνονται στο βιβλίο. Κι έτσι πρέπει. Άλλωστε, δεν πρέπει να αποφεύγουμε την αλήθεια. Αφού, λοιπόν, το κράτος ευαγγελίζεται την προώθηση της ανάπτυξης της κριτικής σκέψης των νέων μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης, γιατί τώρα να τους στερήσει το πλέον εξέχον μάθημα για τη βελτίωση της; Επιπροσθέτως, είναι κοινώς αποδεκτό ότι η εκάστοτε κυβέρνηση δεν θα πρέπει κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της να προβαίνει σε αλλαγές, που προκαλούν σύγχυση στη μαθητική κοινότητα και δεν εξυπηρετούν παιδαγωγικούς στόχους. Θεμιτό ,βέβαια, είναι σε μια δημοκρατία να υπάρχει πολυφωνία σε ότι αφορά την παρεχόμενη παιδεία. Ωστόσο, η έντονη εναλλαγή απόψεων ,αντιλήψεων και συστημάτων, προκαλεί αστάθεια , η οποία με τη σειρά της προξενεί άλλα προβλήματα, όπως αβεβαιότητα και άγχος, πρωτίστως στους μαθητές.
Καταλήγοντας, να επισημανθεί ότι το παρόν άρθρο δεν αποτελεί ένα εξωπραγματικό εγκώμιο στη Κοινωνιολογία αλλά περισσότερο ένα ειλικρινές σχόλιο για το μάθημα, που βασίζεται αποκλειστικά σε πραγματικά δεδομένα. Ευελπιστώ, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση θα πράξει τα βέλτιστα και με πλήρη συνείδηση της ευθύνης της, δεν θα αποστερήσει από τους μαθητές την ευκαιρία να γνωρίσουν και να κατανοήσουν την κοινωνία, κι άλλα πολλά όπως ακριβώς είναι, μέσα από το συγκεκριμένο μάθημα!
Τελειόφοιτος ΓΕΛ Ηρακλείου Κρήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου