Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράςστη σύγχρονη Ελλάδα όχι μόνο με τα βιβλία τους, αλλά κυρίως με τις ασυμβίβαστες στάσεις τους σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Ο Ηλίας Πετρόπουλος και ο τωρινός δραπέτης της ζωής Περικλής Κοροβέσης συνδέθηκαν στη διάρκεια των σκοτεινών χρόνων της εξορίας και αυτοεξορίας στην Ευρώπη. Δύο εκρηκτικές προσωπικότητες που όταν έσμιγαν αποτελούσαν ένα απολαυστικό και εντυπωσιακό δίδυμο. Υψωνε ο ένας, κάρφωνε ο άλλος. Πληθωρικοί και οι δύο σε εμπειρίες και αφηγήσεις, μάγευαν τους συνομιλητές τους, δίδασκαν σαν αυτοσχέδιοι πλανόδιοι δάσκαλοι, διαφωνούσαν και έσμιγαν με μιαν απίστευτη τρυφερότητα του ενός προς τον άλλον. Οι δυνατές αυτές συναντήσεις δύο τόσο σπουδαίων ανθρώπων στο Παρίσι ήταν για μας ένα πολύτιμο σεμινάριο γνώσης. Και οι δύο μέχρι το κόκαλο διεθνιστές, επαναστάτες και λάτρεις της τέχνης και του έρωτα, εχθροί του θρησκευτικού και παντός άλλου είδους φανατισμού και οι δύο ανθρώπινοι, απλοί και προσβάσιμοι.
Διακωμωδούσαν τις ζωές τους, αν και τόσο ερωτευμένοι με αυτές, παρά τις πολύ ζόρικες -και ειδικά για τον Περικλή φρικτές- εμπειρίες τους στα χρόνια του ελληνικού σκοταδιού με μια απίστευτη κατανόηση, ακόμα και για εκείνους που λίγο έλειψε να γίνουν θύτες τους.
Μετά τον Ηλία τώρα ήρθε η στιγμή να αποχαιρετήσουμε και τον Περικλή. Τον Περικλή που είχε πάντα κάτι σημαντικό να πει, που είχε πάντα μια ευγένεια για εκείνον που διαφωνούσε μαζί του, είχε πάντα έναν τρόπο να είναι τρυφερός παρ’ όλες τις αποστάσεις που δημιουργεί συχνά η κάθε διαφορετική πολιτική στάση.
Οπως έλεγε κι ο Μπρεχτ, είχε μία μόνο αδυναμία: αγαπούσε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου